Mijn eerste avontuur met meerdaagse trektochten begon als jong scout, toen ik voor het eerst op een tweedaagse tocht ging. Vol energie en enthousiasme ging ik op pad, maar het duurde niet lang voordat ik besefte dat ik er misschien niet helemaal klaar voor was. Mijn rugzak was veel te zwaar en mijn oriëntatievaardigheden lieten nog wat te wensen over. Met stafkaarten probeerde ik de juiste weg te vinden, maar vaak liepen we verkeerd en kwamen we zomaar kilometers van de route af te zitten. Elke verkeerde afslag betekende nieuwe uitdagingen – blaren, vermoeidheid, en af en toe een flinke dosis frustratie. Toch was het spannend en avontuurlijk, en deze tocht maakte me alleen maar enthousiaster voor lange wandelingen.

Jaren later besloot ik weer zo’n avontuur aan te gaan, deze keer naar een plek die ik al langer wilde bezoeken: Santiago de Compostella. Ik koos de Portugese kustroute en vertrok met stevige bergschoenen en een dagrugzak, die weer iets te zwaar bleek. Dit keer was ik wel beter voorbereid; ik had geleerd van die eerste tocht en stuurde mijn bagage vooruit. Zo kon ik zonder al te veel ballast van het wandelen genieten.

Langs de Portugese kust ervoer ik een enorm gevoel van vrijheid. Terwijl ik stap voor stap de kilometers aflegde, werd ik omringd door de geur van de zee, het geluid van de golven en het rustgevende ritme van de natuur. Het wandelen zelf – gewoon de ene voet voor de andere zetten – bracht me tot rust. Het enige dat ik hoefde te doen, was vooruitkijken naar mijn volgende bestemming.

Na deze mooie tocht bleef ik verlangen naar meer. Ik begon nieuwe wandelingen te maken, soms simpel en soms uitdagender. Gaandeweg paste ik mijn uitrusting aan: een lichtere rugzak, comfortabelere schoenen en handige accessoires. Elke tocht werd een nieuw avontuur, een kans om dichter bij de natuur te komen en te ontsnappen aan de drukte van alledag.